Wiązka zadań
Lekcja z Sherlockiem Holmesem
Lekcja jest wstępem do omówienia wybranych opowiadań Arthura Conan Doyle’a.
Utwory detektywistyczne tego autora wymienione są w propozycjach lekturowych podstawy programowej dla III etapu edukacyjnego. Uczeń gimnazjum powinien umieć rozpoznać odmiany gatunkowe literatury popularnej – w tym opowiadanie detektywistyczne (PP II.2.8.).
Tekst I
- Dzień dobry pani! – rzekł Holmes pogodnie. – Nazywam się Sherlock Holmes. A oto mój zaufany przyjaciel i współpracownik, dr Watson, wobec którego może pani mówić tak swobodnie jak wobec mnie. O, bardzo mnie cieszy, że pani Hudson wpadła na myśl, by napalić w kominku. Proszę przysunąć się do niego, a ja każę pani podać filiżankę gorącej kawy. Widzę bowiem, że pani drży.
- Drżę nie z powodu zimna! – odrzekła cicho kobieta, zmieniając miejsce stosownie do rady Holmesa.
- A z jakiej przyczyny?
- Ze strachu, Mr. Holmes! Z przerażenia! – mówiąc te słowa, zerwała woalkę. Mogliśmy naocznie przekonać się, iż rzeczywiście znajdowała się w politowania godnym stanie wzburzenia. Poszarzała, skurczona twarz o niespokojnych, przerażonych oczach, podobnych do oczu szczutego zwierzęcia. Rysy twarzy i figura kobiety trzydziestoletniej, lecz włosy przedwcześnie szpakowate, a ruchy nieopanowane i zmęczone. Sherlock Holmes zbliżył się, obrzucając ją jednym ze swych szybkich, wszystko obejmujących spojrzeń.
- Proszę się nie obawiać! – powiedział łagodnie, pochylając się do przodu, gładząc lekko jej ramię. – Wkrótce uporządkujemy sprawy i wszystko będzie dobrze. Nie mam co do tego żadnych wątpliwości. Pani, jak widzę, przyjechała pociągiem.
- A więc pan mnie zna?
- Nie! Lecz zauważyłem drugą połowę powrotnego biletu zatkniętą za pani lewą rękawiczką. Musiała pani wcześnie wyjechać z domu i odbyć długą jazdę dwukołową bryczką po okropnych drogach, zanim dotarła pani na stację.
Kobieta poruszyła się gwałtownie i kompletnie zmieszana wlepiła w mego przyjaciela zdumiony wzrok.
- To nie czary, droga pani! – dodał Holmes ze śmiechem. – Lewy rękaw pani żakietu jest zabrudzony błotem co najmniej w siedmiu miejscach. Plamy są zupełnie świeże. Spośród wszystkich pojazdów konnych jedynie w dwukołowej bryczce można się w ten sposób pobrudzić, i to tylko wtedy, gdy siądzie pani z lewej strony obok woźnicy.
- Jakiekolwiek były pana przesłanki, odtworzył pan wszystko tak, jak było – przytaknęła. – Wyruszyłam z domu przed szóstą, dotarłam do Leatherhead dwadzieścia po szóstej. I przyjechałam pociągiem do Waterloo. Proszę pana, ja nie zniosę dłużej tego napięcia!
Arthur Conan Doyle, Nakrapiana przepaska niesie śmierć, w: Tajemnica złotego pince – nez, Poznań 1988, s. 157 – 158
Tekst II
To wprost wymarzone miejsce dla każdego, kto chce się zabawić w obserwację swych bliźnich – powiedział Mycroft. – Spójrz, co za wspaniałe typy! O, na przykład ci dwaj. Idą właśnie w naszym kierunku.
- Jeden to pewnie bilardzista, a drugi…?
- Doskonale! Zgadnij jeszcze, kim jest drugi.
Obaj mężczyźni zatrzymali się w pobliżu okna. U pierwszego z nich zauważyłem nad kieszonką u kamizelki nikły ślad od kredy, jedyną oznakę, iż grał w bilard. Nic więcej nie spostrzegłem. Drugi był bardzo niskim, śniadym brunetem. Czapka zsunęła mu się na tył głowy, pod ręką trzymał kilka pakunków.
- Wydaje mi się, iż to stary wojak – powiedział Sherlock.
- I w dodatku bardzo niedawno zwolniony z wojska – dorzucił brat.
- Jak widzę, odbywał służbę w Indiach.
- Oficer rezerwy.
- Tak, chyba artylerzysta – rzekł Sherlock.
- Ponadto jest wdowcem.
- Ale ma dziecko.
- Nie dziecko, lecz dzieci, mój drogi chłopcze.
- Ależ panowie – wtrąciłem ze śmiechem. – Tego już chyba trochę za wiele!
- To przecież zupełnie jasne – odparł Holmes. – Kim bowiem może być człowiek o rozkazującym wyglądzie, tryskający energią i opalony na brąz? Tylko wojskowym powracającym z Indii. I to nie szeregowcem, lecz oficerem.
- Nosi jeszcze buty wojskowe. A więc dopiero niedawno został zwolniony z wojska – zauważył Mycroft. – Nie odznacza się charakterystycznym kawaleryjskim chodem. Czapkę ma z jednej strony wyszarzałą. Nie jest więc saperem. Przemawia zresztą przeciw temu waga. To artylerzysta.
Ale patrzmy dalej. Ciężka żałoba wskazuje, iż stracił kogoś bliskiego. Sam też chodzi po zakupy. A więc to na pewno była jego żona. Zobacz. Kupił zabawki – między innymi grzechotkę. Czyli jedno z dzieci jest jeszcze bardzo małe. Prawdopodobnie żona umarła przy porodzie. Ale ma on jeszcze drugie dziecko, o które musi dbać. Dla niego właśnie niesie pod pachą książkę z obrazkami.
Z wolna zacząłem pojmować, co Sherlock miał na myśli mówiąc, iż jego brat posiada jeszcze wybitniejsze niż on zdolności.
Arthur Conan Doyle, Grecki tłumacz, w: Tajemnica złotego pince – nez, Poznań 1988, s. 28 – 29
Tekst III
Tęgi jegomość wypiął dumnie pierś i z kieszeni palta wyciągnął brudną i pomiętą gazetę. W czasie gdy szukał czegoś w dziale ogłoszeń, spróbowałem wysnuć jakieś wnioski z jego ubioru i wyglądu, tak jak czynił to mój przyjaciel.
Niestety, niewiele z nich wydedukowałem. Nasz gość sprawiał wrażenie najzupełniej przeciętnego angielskiego handlowca – korpulentnego, napuszonego i powolnego. Miał na sobie workowate, szare spodnie w kratę, przybrudzony czarny surdut i płową kamizelkę z grubą miedzianą dewizką i jakimś kwadratowym kawałkiem metalu. Na krześle leżał wytarty cylinder i wyblakłe brązowe palto z wygniecionym aksamitnym kołnierzem. W wyglądzie tego człowieka nie było nic szczególnego, z wyjątkiem jaskrawoczerwonych włosów i wyrazu najwyższego smutku i niezadowolenia na twarzy.
Bystre oko Sherlocka Holmesa dostrzegło moje wysiłki. Uśmiechnął się i pokręcił głową.
- Z wyjątkiem tak oczywistych faktów, jak to, że przez pewien czas wykonywał ręczną pracę, zażywa tabaki, jest masonem, był w Chinach, a ostatnio bardzo dużo pisał, nic więcej nie mogę wydedukować.
Pan Jabez Wilson zamarł z palcem na gazecie i spojrzał zaskoczony na mojego towarzysza.
- Jak pan to odkrył, panie Holmes? – zapytał. – Skąd pan na przykład wie, że parałem się ręczną robotą? To święta prawda, bo zaczynałem jako cieśla okrętowy.
- Pańskie dłonie na to wskazują. Prawą ma pan znacznie większą od lewej. Musiał jej pan często używać i mięśnie się rozrosły.
- A co z tabaką i tym, że należę do masonów?
- Nie chciałbym obrażać pańskiej inteligencji, więc powiem tylko, że wbrew zasadom tej organizacji nosi pan spinkę z łukiem i cyrklem.
- A prawda, zapomniałem o niej. Ale jak pan odkrył, że ostatnio dużo pisałem?
- Ma pan wyświecony prawy mankiet i na lewym jasną smugę w okolicy łokcia, w miejscu, gdzie go pan opierał.
- A Chiny?
- Ryba, którą ma pan wytatuowaną nad nadgarstkiem, mogła być zrobiona tylko w Chinach. Swojego czasu studiowałem technikę tatuażu i nawet napisałem na ten temat kilka artykułów. Charakterystyczna dla Chin jest metoda barwienia rybich łusek na jasnoróżowo. Poza tym ma pan przyczepioną do dewizki chińską monetę.
Nasz gość wybuchnął głośnym śmiechem.
- Coś podobnego! Myślałem, że jest pan bardzo mądry, tymczasem nie ma w tym nic szczególnego.
- Zaczynam się zastanawiać, Watsonie, czy nie popełniam błędu, ujawniając to wszystko – stwierdził Holmes. – Omne ignotum pro magnifico, mówi łacińska maksyma, czyli wszystko, co nieznane, wydaje się wspaniałe. Jeśli będę nazbyt szczery, ucierpi na tym moja reputacja.
Arthur Conan Doyle, Stowarzyszenie Czerwonych Głów, w: Przygody Sherlocka Holmesa, Warszawa 1998, s. 68 – 69
Zadanie 1
Wyobraź sobie, że starasz się o pracę detektywa. Napisz list motywacyjny, w którym przedstawisz cechy i umiejętności predysponujące cię do tego zawodu.
Poprawna odpowiedź
Uczniowie powinni zachować wszystkie zasady konstruowania listu motywacyjnego oraz przedstawić kilka cech i umiejętności ważnych w zawodzie detektywa (np. inteligencja, spostrzegawczość, dociekliwość, umiejętność wyszukiwania informacji, łatwość nawiązywania kontaktów).
Wymaganie ogólne
3. Tworzenie wypowiedzi.Uczeń zyskuje coraz wyraźniejszą świadomość funkcji środków językowych, które służą formułowaniu wypowiedzi; zdobywa wiedzę o różnych odmianach polszczyzny i kształci umiejętność poprawnego wykorzystywania ich w różnych sytuacjach, pogłębia znajomość etyki mowy i etykiety języka; poznaje i tworzy nowe, coraz trudniejsze formy wypowiedzi.
Wymaganie szczegółowe
3.1.1. Mówienie i pisanie. Uczeń tworzy spójne wypowiedzi ustne (monologowe i dialogowe) oraz pisemne w następujących formach gatunkowych: urozmaicone kompozycyjnie i fabularnie opowiadanie, opis sytuacji i przeżyć, zróżnicowany stylistycznie i funkcjonalnie opis zwykłych przedmiotów lub dzieł sztuki, charakterystyka postaci literackiej, filmowej lub rzeczywistej, sprawozdanie z lektury, filmu, spektaklu i ze zdarzenia z życia, rozprawka, podanie, życiorys i CV, list motywacyjny, dedykacja/ dostosowuje odmianę i style języka do gatunku, w którym się wypowiada.
3.1.5. Mówienie i pisanie. Uczeń uczestniczy w dyskusji, uzasadnia własne zdanie, przyjmuje poglądy innych lub polemizuje z nimi.
Komentarz
Zadanie do wykonania przed lekturą opowiadań o Sherlocku Holmesie. Wprowadza wątek detektywistyczny, zachęca ucznia do poszerzenia wiedzy na temat pracy detektywa, doskonali pisanie listu motywacyjnego.
Omówienie zadań napisanych przez uczniów stanie się być może przyczynkiem do dyskusji
i konfrontacji obiegowej (medialnej) wiedzy o zawodzie detektywa z jej realnym obrazem.
Zadanie 2
Przeczytaj fragmenty opowiadań Arthura Conan Doyle’a. Które z cech Sherlocka Holmesa znalazły się w twoim liście motywacyjnym? O jakich nie wspomniałeś?
Poprawna odpowiedź
Uczniowie tworzą na tablicy katalog cech Sherlocka Holmesa, wyszukując w tekście tropy, które pozwolą na scharakteryzowanie bohatera. Wśród wymienionych cech pojawią się na pewno: inteligencja, błyskotliwość, spostrzegawczość, spryt. Zauważyć można też wrażliwość, chęć niesienia pomocy, poczucie humoru, autoironię. Sherlock nie jest idealny, ma też wady, np. zbytnią pewność siebie, efekciarstwo. Wymieniając cechę, uczniowie powinni wskazać uzasadniające wybór przesłanki w tekście.
Wymaganie ogólne
1. Odbiór wypowiedzi i wykorzystanie zawartych w nich informacji. Uczeń samodzielnie dociera do informacji; rozumie komunikaty o coraz bardziej skomplikowanej organizacj i – werbalne i niewerbalne; podejmuje refleksję nad znaczeniami słów i dąży do ich dokładnego rozumienia; krytycznie ocenia zawartość komunikatów.
Wymaganie szczegółowe
1.1.2. Czytanie i słuchanie. Uczeń wyszukuje w wypowiedzi potrzebne informacje oraz cytuje odpowiednie fragmenty tekstu.
Komentarz
Zadanie sprawdza również umiejętności z drugiego etapu: SP II.2.10 Uczeń charakteryzuje i ocenia bohaterów.
Zadanie ma zachęcić uczniów do uważnego przyjrzenia się charakterowi i umiejętnościom głównego bohatera opowiadań. Przygotowuje do późniejszego tworzenia charakterystyki Sherlocka Holmesa. Konfrontacja z własnymi listami motywacyjnymi powinna zaangażować uczniów emocjonalnie i skłonić do pogłębienia lektury.
Zadanie 3
Jakie opinie na temat zdolności Holmesa padają w przytoczonych fragmentach opowiadań? Kto je wypowiada?
Poprawna odpowiedź
W tekście odnajdujemy poglądy wyrażane przez samego Holmesa (jako reakcję na zdumienie i zmieszanie klientki), doktora Watsona oraz angielskiego handlowca. Jedni zdolności detektywa uważają za wybitne, inni widzą w nich czary. Holmes, poprzez dokładne przedstawienie procesu myślenia, niszczy wizerunek genialnego detektywa – jeden z klientów wyraża rozczarowanie faktem, że w metodzie dedukcji „nie ma nic szczególnego”.
Wymaganie ogólne
1. Odbiór wypowiedzi i wykorzystanie zawartych w nich informacji. Uczeń samodzielnie dociera do informacji; rozumie komunikaty o coraz bardziej skomplikowanej organizacj i – werbalne i niewerbalne; podejmuje refleksję nad znaczeniami słów i dąży do ich dokładnego rozumienia; krytycznie ocenia zawartość komunikatów.
Wymaganie szczegółowe
1.1.2. Czytanie i słuchanie. Uczeń wyszukuje w wypowiedzi potrzebne informacje oraz cytuje odpowiednie fragmenty tekstu.
Komentarz
Zadanie wymaga wyszukania odpowiednich informacji w tekście. Powinno także sprowokować dyskusję na temat różnicy między pełnym uznania stosunkiem doktora Watsona do Holmesa, a stwierdzeniem, że w jego dedukcji „nie ma nic szczególnego”.
Zadanie 4
W jaki sposób czytelnik poznaje operacje myślowe głównego bohatera i jaki z tym związek mają postacie występujące w opowiadaniach?
Poprawna odpowiedź
Rozważania Sherlocka Holmesa prowadzone są w formie dialogu z innymi bohaterami wyrażającymi zdziwienie, zaskoczenie czy niedowierzanie sposobem rozumowania detektywa. Jedynie Mycroft, starszy brat Sherlocka, jest równorzędnym rozmówcą – dialog ten przypomina pojedynek i budzi podziw doktora Watsona. Wykorzystanie formy dialogu oraz konwencji polegającej na zadawaniu pytań, uatrakcyjniło opowiadanie i urozmaiciło je.
Wymaganie ogólne
2. Analiza i interpretacja tekstów kultury.Uczeń doskonali sprawność analizy i interpretacji tekstów kultury; zyskuje nowe narzędzia, dzięki którym jego lektura jest coraz dojrzalsza, bardziej świadoma i samodzielna; poznaje nowe gatunki i konwencje literackie; wykorzystuje poznane pojęcie w refleksji o literaturze i wartościach; czyta teksty kultury odpowiadające charakterystycznej dla tego wieku wrażliwości – z zakresu literatury młodzieżowej i popularnej; stopniowo zaczyna poznawać dzieła klasyczne ważne dl
Wymaganie szczegółowe
2.2.5. Analiza. Uczeń omawia funkcje elementów konstrukcyjnych utworu (tytułu, podtytułu, motta, apostrofy, puenty, punktu kulminacyjnego).
Komentarz
Zadanie rozwija umiejętności analityczne uczniów i pogłębia refleksję nad funkcją zastosowanych zabiegów literackich. Dodatkowo nauczyciel może poprosić uczniów o przekształcenie krótkiego fragmentu tekstu na relację trzecioosobowego narratora. Warto porównać, co tekst traci/zyskuje po rezygnacji z dialogów.
Zadanie 5
Na czym polega stosowana przez Sherlocka Holmesa metoda dedukcji?
Uzupełnij tabelę kierując się tekstem opowiadań.
| WSKAZÓWKA | WNIOSEK |
| poszarzała z jednej strony czapka | |
| niedawna śmierć żony | |
| zabrudzony błotem rękaw | |
| przybycie do Londynu pociągiem | |
| wytatuowana ryba |
Poprawna odpowiedź
| WSKAZÓWKA | WNIOSEK |
| poszarzała z jednej strony czapka | zawód - artylerzysta |
|
czarny ubiór, chodzenie na zakupy, grzechotka |
niedawna śmierć żony |
| zabrudzony błotem rękaw | podróż dwukołową bryczką |
| bilet zatknięty za rękawiczką | przybycie do Londynu pociągiem |
| wytatuowana ryba | powrót z Chin |
Wymaganie ogólne
1. Odbiór wypowiedzi i wykorzystanie zawartych w nich informacji. Uczeń samodzielnie dociera do informacji; rozumie komunikaty o coraz bardziej skomplikowanej organizacj i – werbalne i niewerbalne; podejmuje refleksję nad znaczeniami słów i dąży do ich dokładnego rozumienia; krytycznie ocenia zawartość komunikatów.
Wymaganie szczegółowe
1.1.2. Czytanie i słuchanie. Uczeń wyszukuje w wypowiedzi potrzebne informacje oraz cytuje odpowiednie fragmenty tekstu.
1.1.9. Czytanie i słuchanie. Uczeń rozpoznaje wypowiedź argumentacyjną, wskazuje tezę, argumenty i wnioski.
Komentarz
Uczniowie wyjaśniają, że metoda stosowana przez Holmesa opiera się na wyciąganiu wniosków z obserwacji. Ponownie sięgają do tekstu opowiadań, by prześledzić ścieżkę myśli i skojarzeń Sherlocka Holmesa oraz dowiedzieć się więcej o stosowanej przez niego metodzie dedukcji.
Zadanie 6
Prawdziwy detektyw nie poprzestaje jedynie na pogłębianiu swoich wrodzonych zdolności. By być skutecznym, musi posiadać wiedzę z różnych dziedzin. Za specjalistę w jakich dyscyplinach można uznać Sherlocka Holmesa? Podaj swoje propozycje i uzasadnij odpowiedź, szukając wskazówek w tekście.
Poprawna odpowiedź
Odpowiedzi udzielane przez uczniów mogą być bardzo różnorodne. Przykładowe propozycje:
psychologia, sport, środki transportu, wojskowość, biologia, technika, numizmatyka, sztuka tatuażu, tajne organizacje.
Uczeń uzupełnia wiadomości dotyczące charakterystyki bohatera. Zauważa, że na geniusz detektywa składają się nie tylko zdolności, ale też ciężka praca.
Wymaganie ogólne
1. Odbiór wypowiedzi i wykorzystanie zawartych w nich informacji. Uczeń samodzielnie dociera do informacji; rozumie komunikaty o coraz bardziej skomplikowanej organizacj i – werbalne i niewerbalne; podejmuje refleksję nad znaczeniami słów i dąży do ich dokładnego rozumienia; krytycznie ocenia zawartość komunikatów.
Wymaganie szczegółowe
1.1.2. Czytanie i słuchanie. Uczeń wyszukuje w wypowiedzi potrzebne informacje oraz cytuje odpowiednie fragmenty tekstu.
1.3.3. Świadomość językowa. Uczeń dostrzega zróżnicowanie słownictwa – rozpoznaje słownictwo ogólnonarodowe i słownictwo o ograniczonym zasięgu (wyrazy gwarowe, terminy naukowe, archaizmy i neologizmy, eufemizmy i wulgaryzmy/ dostrzega negatywne konsekwencje używania wulgaryzmów)/ rozpoznaje wyrazy rodzime i zapożyczone (obce) – rozumie ich funkcję w tekście.
Komentarz
Zadanie sprawdza również umiejętności z drugiego etapu: PP SP II.2.10 Charakteryzuje i ocenia bohaterów.
Zadanie pogłębia wcześniejsze ćwiczenia poświęcone charakterystyce Holmesa. Sprawdza, czy uczeń potrafi wyciągać wnioski na podstawie wyszukanych informacji.
PP SP II.2.10
Zadanie 7
Przyjrzyj się fotografii. Kim może być przedstawiona postać? Czy odnajdujesz na zdjęciu jakieś wskazówki? Postaw pytania, na które chciałbyś znaleźć odpowiedź. Podczas pracy na lekcji spróbuj odpowiedzieć też na pytania zadane przez kolegów. Ustal, kim jest tajemnicza postać. Czy byłeś blisko rozwiązania zagadki?
Czy Sherlock Holmes, stosując metodę dedukcji, odgadłby, kim jest mężczyzna na fotografii? Co mogłoby mu przeszkodzić?
Poprawna odpowiedź
Domysły uczniów będą zapewne bardzo różnorodne. Artysta? Kloszard? Detektyw? Uczniowie mogą kierować się strojem, fryzurą, wyrazem twarzy postaci, otoczeniem, w jakim się znajduje…
Wymaganie ogólne
1. Odbiór wypowiedzi i wykorzystanie zawartych w nich informacji. Uczeń samodzielnie dociera do informacji; rozumie komunikaty o coraz bardziej skomplikowanej organizacj i – werbalne i niewerbalne; podejmuje refleksję nad znaczeniami słów i dąży do ich dokładnego rozumienia; krytycznie ocenia zawartość komunikatów.
Wymaganie szczegółowe
Komentarz
Zadanie sprawdza umiejętności z drugiego etapu. PP SP II.2.10. Charakteryzuje i ocenia bohaterów.
PP SP III.1.3. Formułuje pytania do tekstu.
Na przedstawionej fotografii widzimy Nigela Kennedy’ego, brytyjskiego wirtuoza skrzypiec. Wizerunek skrzypka odbiega od ogólnie przyjętego obrazu wykonawcy muzyki poważnej, gościa wielu sal koncertowych świata.
Dziś nie obowiązują już utarte stereotypy, nic nie jest takie, jakie się wydaje. Holmes, oceniając ludzi, kierował się w dużej mierze stereotypami (patrz: tabela w ćwiczeniu 5.)
Nauczyciel może porozmawiać z uczniami o roli stereotypów w życiu.
Zadanie 8
Zwróć uwagę na tytuły omawianych opowiadań. Jak są skonstruowane, jakie wydarzenia zapowiadają? Wybierz jedno z opowiadań i zastanów się, na czym będzie polegać zagadka rozwiązywana przez Sherlocka Holmesa. Swoją propozycję zapisz w formie notatki i przedstaw na kolejnej lekcji języka polskiego.
Poprawna odpowiedź
Przedstawione fragmenty i tytuły niewiele zdradzają, toteż rozpiętość pomysłów uczniów może być bardzo duża. Nauczyciel nie powinien ukierunkowywać uczniów, lecz jedynie oczekiwać uzasadnienia pomysłu. Zadanie powinno pobudzić wyobraźnię uczniów i zaciekawienie akcją opowiadania.
Wymaganie ogólne
2. Analiza i interpretacja tekstów kultury.Uczeń doskonali sprawność analizy i interpretacji tekstów kultury; zyskuje nowe narzędzia, dzięki którym jego lektura jest coraz dojrzalsza, bardziej świadoma i samodzielna; poznaje nowe gatunki i konwencje literackie; wykorzystuje poznane pojęcie w refleksji o literaturze i wartościach; czyta teksty kultury odpowiadające charakterystycznej dla tego wieku wrażliwości – z zakresu literatury młodzieżowej i popularnej; stopniowo zaczyna poznawać dzieła klasyczne ważne dl
Wymaganie szczegółowe
2.2.5. Analiza. Uczeń omawia funkcje elementów konstrukcyjnych utworu (tytułu, podtytułu, motta, apostrofy, puenty, punktu kulminacyjnego).
Komentarz
Tytuł opowiadania detektywistycznego jest ważnym elementem utworu. Powinien intrygować, budować klimat i zachęcać do lektury. Można szukać w nim wskazówki dotyczącej treści utworu. Uczniowie skonfrontują własne wyobrażenia z lekturą opowiadań Arthura Conan Doyle’a.
Utwór jest chroniony prawem autorskim. Zasady i warunki korzystania z niego określa Regulamin Serwisu Bazy Dobrych Praktyk.
"Masz uwagi do treści? Uważasz, że zawiera błąd? Napisz na bnd@ibe.edu.pl
